HET PAD
'alleen'
Nu voor het eerst ga ik in mijn eentje de Langeastandswandelpaden (LAW'S) ervaren.
Marian heeft er voor gekozen om deze zogenaamde meerdaagse trektochten niet meer te maken. Ze stopt zeer zeker niet met het wandelen! In eigen land dus nog wel stevige wandelevenementen (Die overigens ook op mijn lijstje staan) zoals de:
- 4 Daagse in Nijmegen.
- 2 Kennedymarsen: Someren en Sittard
- 2 Daags naar Kevelaer.
- 2 Daagse processie Valkenswaard-Handel.
- Elfstedentocht.
Voor mij breekt er nu een volkomen nieuw wandeltijdperk aan: "HET PAD ALLEEN". Ik heb inmiddels al heel wat kilometers gemaakt in mijn eentje. Dit om te ervaren, hoe dit voelt. En nee, alleen lopen is niet alleen.
Alleen lopen heeft een andere dynamiek, je beweegt je, op je eigen ritme, met je eigen gedachten. Nu ik alleen ben merk ik, dat ik eerder contact maak met anderen. Inmiddels ben ik al aardig gewend geraakt aan het alleen lopen, maar ik blijf mijn wandelmaatje wel missen.
Als je met twee of meer personen wandelt, maak je altijd een plan. Je overlegt en blijft dat gedurende de wandeling doen.
Als je alleen bent trek je helemaal je eigen plan.
Het onderstaand gedicht (Haiku) vind ik heel goed aansluiten bij mijn nieuwe wandeltijdperk. Het is geschreven door een doorgewinterde Belgische wandelaarster en taalvirtuoos: Isabelle Bambust. Wij hadden het genoegen om haar en haar partner Christophe, op onze voetreis naar Rome in 2014 te ontmoeten.
chemin
weg van het gareel
oef nu ben ik niemand meer
alleen nog mezelf
isabelle bambust - 21 november 2019
